Ik ga waar jij gaat
Een tijd geleden was ik betrokken bij een huwelijk van een bijzonder stel. Het had een tijd geduurd voordat ze het samen aandurfden. Het was dubbel fragiel leek het wel. Voor de bruid in kwestie omdat voor haar ‘ja ik wil met jou- alle dagen door de zon maar ook door het donker’ zeggen tegen een ander als een grote stap voelde en voor de bruidegom omdat het voor hem de tweede keer was. Zo had hij het zelf ook niet bedacht en ook niet gewild. De breuk van het eerste huwelijk had pijn gedaan en wonden achtergelaten. De angst om wederom verlaten te worden speelde hem parten. Zijn bindingsangst was min of meer de logische andere kant van de medaille. En toch – met koud water vrees en een kwetsbaar hart- waagde hij het haar te vragen…. en toen ze ook nog ‘ja’ zei werd zijn durf en vertrouwen beloond.
Ze hadden ieder voor zich al het een en ander achter de rug; beiden namen ze flink wat bagage mee. Sommige mensen trouwen eerder, jonger en naïever. Dan is het een en al feest. Terwijl als je er rationeel over nadenkt het evengoed een enorme stap is. Want wie is diegene met wie je trouwt of samenleeft eigenlijk? Wie ben je zelf? Wie word je door het leven heen, in je werk, als ouder? Wat staat er allemaal nog te gebeuren?
Als mensen zeggen dat ze met elkaar willen trouwen, dat ze met elkaar in één adem willen worden genoemd denk ik vaak aan het Bijbelverhaal van Ruth en Naomi. Ruth is als vrouw alleen komen te staan en gaat niet terug naar haar eigen land en familie, al wat haar vertrouwd is, maar kiest ervoor om een ander, haar schoonmoeder (die haar man en twee zoons verloor) en de God van haar schoonmoeder, trouw te blijven en haar weg te volgen. Ruth zegt tegen haar schoonmoeder Naomi: Ik ga waar jij gaat. Ik zal slapen waar jij slaapt, ik zal sterven waar jij sterft.
Liefde is een ingewikkeld onderwerp en de binnenkant van ieders leven en relatie is anders. Sommigen hebben meer geluk dan anderen: sommigen hebben het (nog) niet kunnen vinden, anderen moeten zich bevrijden uit een doodlopende of destructieve relatie en weer anderen hebben een relatie die blijft. Maar toch- en hoe dan ook- als we ‘ja’ blijven en durven zeggen tegen elkaar, tegen de mogelijkheid tot liefde. Als we erop vertrouwen, ook als het moeilijker wordt om het vol te houden of juist als alle hoop op (nieuwe)liefde vervlogen lijkt: Ik ga waar jij gaat… Het levensverhaal van Ruth kent een mooi vervolg; haar overgave, trouw en lef bleken vruchtbaar en werden beloond met een nieuwe liefde. Ik ga waar jij gaat.