Internet deel I
‘Internet, hadden ze dat maar nooit uitgevonden’. Mijn man hoor ik het regelmatig zeggen in het kader van onze opvoeding. Als ik dan weer voorstel om een nieuwe smartphonegebruikregel in te voeren dan wordt hij rigoureuzer. ‘Ik stel voor dat we dat ding (i.e. de telefoon van een van mijn dochters) binnenkort ritueel verbranden, of nee, ik heb een beter idee, ik ga er gewoon over heen rijden met de auto’.
Internet, een nog onvolwassen medium waar wij volwassen mee moeten worden. Er is geen blauwdruk voor. Lastig, want de ontwikkelingen gaan zo snel en je loopt eigenlijk altijd achter de feiten aan. Als opvoeder zeker. En als ik dan eerlijk ben tegenover mijzelf dan is het ook een kwestie van ‘pot verwijt de ketel’. Tijdens onze zomervakantie hadden we geen WIFI. We waren allemaal rustiger en daarmee bedoel ik niet alleen de kinderen. We hebben allemaal veel gelezen, met elkaar gespeeld, gesproken, uitgepraat en gelachen. Ons zelfs een keer verveeld. Heerlijk.
Maar het is niet allemaal waardeloos of ruis. De nieuwe media bieden talloos veel en meer mogelijkheden dan vroeger. Om onze talenten en behoeften aan nabijheid en plezier te delen, van elkaar te leren en elkaar op de hoogte te houden van kostbare zaken.
Steeds als ik probeer kleur te bekennen, een gezicht en geluid te vinden dat bij mij past op dit terrein, denk ik aan een regel uit de beroemde Bergrede van Jezus. (Matteus 5, 1-16)
‘Jullie zijn het zout der aarde en het licht in de wereld’. In dit kader interpreteer ik het zo: Zout als een kostbaar goed om wat kostbaar is te behoeden voor bederf. Je hebt zout nodig om krachtig en kritisch te blijven en wat van waarde en tijdloos is te bewaren. Om onderscheid te maken tussen wat wel en wat niet. Tussen kwaliteit en kwantiteit.
Kruip uit je schulp. Durf je te openen en je kwaliteiten te laten zien, houdt Jezus zijn toehoorders voor als hij zegt:‘Je bent het licht’. Durf te vertrouwen op je eigen kracht, op wie je in wezen bent en wat je goed kunt. Laat met jouw kwaliteiten jouw licht schijnen voor allen in huis. Een lamp is er niet alleen voor zichzelf, om naar te kijken. Een lamp werpt licht van zich af en laat de omgeving zien. Verberg jouw licht niet maar laat het schijnen en vergroot de kwaliteit van jouw leven en die van anderen. Vind andere lichtjes om je krachten en energie te bundelen.
Maar aan de weerspiegeling van ons eigen beeld of succes alleen, ons eigen lichtje achter het computerscherm, hebben we niet genoeg. We redden het er niet mee. Het vult niet. Het kan soms eenzaam maken. Het scherm geeft geen warmte en praat niet terug. Ook al lijkt in de nieuwe wereld van het internet nabijheid en erkenning binnen handbereik, de keerzijde ervan kan ook schraal en leeg zijn. Duizenden eenzame lichtjes, allemaal achter een eigen scherm. Voor een ieder steeds maar kleine momenten van bevestiging en oplevingen van licht; het licht draagt soms niet ver.
Tot zover Internet deel I; ik ben er nog niet over uitgedacht. NB: Deze blog probeer ik wekelijks te schrijven. Op allerlei sites vond ik allerlei do’s en don’ts voor ‘bloggers’.
Continuïteit en een min of meer vaste frequentie wordt aangeraden. Ook dat leer ik van het internet. Tot volgende week!