Open geest
Open geest
Ik stond vorig jaar in de Apple Store op het Leidseplein en werd er een beetje onrustig van.
Het was zo druk, overal schermen, overal mensen die maar één en hetzelfde ding wilden aanschaffen- die monomane, bijna hebberige, blikken. Mijn collega van in de zeventig had een hele andere ervaring. Hij stond vorig jaar in de Apple Store op het Leidseplein met zijn zojuist aangeschafte gloednieuwe Ipad in zijn handen. Hij stond met tranen in zijn ogen. “Dat ik dit nog mag meemaken!’, zei hij mij later. Hij vertelde mij laatst dat hij zo benieuwd is naar de toekomst en alle ontwikkelingen die nog komen gaan. ‘Ik ben wel jaloers op je’, zegt hij weleens, ‘jij gaat al die dingen nog meemaken’.
Wat ik zo mooi aan hem vind is dat hij zich blijft verdiepen en openstellen voor wat er allemaal om hem heen is. In plaats van naar binnen te keren en vast te houden aan wat geweest is.
Of je open staat en in die zin jong bent heeft niets met leeftijd te maken merk ik aan hem. Sterker nog, hij lijkt zich steeds verder te openen. Hij wordt steeds ontvankelijker voor het leven, voor de toekomst, voor wat komen kan.
Ik merk dat ik van hem kan leren. De insteek van: ‘Dat ik dit mag meemaken!’ verwijst naar een hele andere grondhouding dan: hoe past dit in mijn vertrouwde systeem? Hoe moet ik deze ontwikkeling duiden? Mijn collega leeft vanuit dankbaarheid voor het geschenk van leven en ook een blijvende nieuwsgierigheid naar wat de toekomst brengen kan, naar wat we nog niet weten kunnen. Met een houding als de zijne geef je jezelf volgens mij meer kans om van dingen te genieten. Bovendien hoef je van jezelf niet meteen een oordeel te vellen of een te snelle mening op te lepelen. Ik leer van deze mooie man dat een open geest leeftijdsloos is en dat je op alle leeftijden midden in het leven kunt staan.