Samen op zoek naar betekenis
Volgens de Trendrede 2014 is zingeving voor ons een belangrijke drijfveer geworden. Het wordt voor ons steeds belangrijker om betekenis te geven aan ons leven.
Recent zwom ik mee met de Amsterdam City Swim. 2013 mensen zwommen 2 km door de Amsterdamse grachten om samen geld op te halen voor de stichting ALS. Een paar vrienden van een jonge vader die aan ALS lijdt hadden de Bosporus overgezwommen om geld op te halen voor deze stichting. Na afloop van hun tocht zeiden ze tegen elkaar: dit moet ook kunnen in Nederland. Waarom niet in de Amsterdamse grachten? Ze registreerden meteen een domeinnaam, stuurde een brutaal smsje naar Waternet, stonden de volgende dag bij de Amsterdamse gemeente op de stoep en zo groeide een creatief idee uit tot iets groots. Bij de tweede editie van deze Amsterdam City Swim stond ik in een grote tent met 2000 anderen en voordat we ons allemaal in wetsuits gingen hijsen kwam er een jeugdkoor op om te zingen. Het was zondag, een uur of 12 en er stonden allerlei mensen in tranen te luisteren naar “Make this world a better place for you and for me’. Zelf was ik ook ontroerd maar ook verwonderd.
Op dit tijdstip ben ik meestal in de kerk. Voor velen heeft de kerk afgedaan als bron voor zingeving. Mensen zeggen vaak wel te geloven, maar niet in een kerk. Terwijl het voor mij essentieel is om de gemeenschap die een kerk met zich meebrengt erbij te denken als ik probeer te benoemen wat geloven voor mij betekent.
Naar de kerk gaan wordt niet gezien als ‘hip’ of ‘van deze tijd’ of zou dat toch wel zo kunnen zijn misschien? Want tegelijkertijd voel ik om mij heen en ervaar ik zelf een groot verlangen, bijna een hunkering. Alsof velen kampen met gevoelens van leegte en gemis en snakken naar een bron om vanuit te leven. Naar betekenisvolle verhalen die inspireren. Naar een bewoonbare en rechtvaardige wereld, naar een duurzamer en menselijker samenzijn. Naar een leven uit vertrouwen en hoop.
Terug naar de Trendrede: Aan ons de uitdaging om betekenis te geven aan ons leven. Om van onderop kritisch te zijn. Ons opnieuw te groeperen, ons aan te sluiten bij mensen en initiatieven om op onze eigen m2 te werken aan een nieuwe duurzame en bewoonbare wereld. Er zijn allerlei nieuwe initiatieven en ik voel mij, net als velen vermoed ik, meer en meer geroepen om kritischer te worden en het roer om te gooien. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik mij dan wel afvraag: op welke trein spring ik? Waar sluit ik mij nu bij aan? Welke positieve verhalen worden de mijne?
Er liggen kansen te over maar het kan ook verlammend werken. Ergens vind ik het ook een eenzaam proces. Na het zwemmen van de Amsterdam City Swim miste ik mijn wetsuit collega’s. Het was een ontroerende en grootse dag. We waren voor één dag samen gemeenschap, we hadden samen de schouders eronder gezet en iets moois beleefd. En nu is het voorbij. Ik voel mij zoals ik mij kon voelen als kind: alsof ik op kamp ben geweest en dan weer landen moet om mijn weg verder alleen te vervolgen. Ik heb die ervaring vaker. Steeds weer korte momenten van hoop en vertrouwen en daar moet ik het dan mee doen.
Het is voor mij niet genoeg.
Ik zou na zo’n event weer willen verzamelen en samenkomen om verder te borduren. Om het positieve gevoel vast te houden en niet alleen mijn eigen stem te horen maar samen richting te zoeken. Samen deel uit blijven maken van een groter verhaal. Samen het gevoel hebben dat het uitmaakt. Dat het geheel mij net zo hard nodig heeft als ik het geheel.
En nu, achter mijn computer, denk ik aan al die andere mensen achter hun eigen schermpjes, en leef ik met een vraagteken. Misschien dan toch naar een kerk? Op zondag? Of op een andere manier kerk-zijn, door de week? Of komt er iets nieuws voor in de plaats? Komt er een nieuwe vorm die alle losse initiatieven overstijgt? Een veilige haven waar ik deel van uitmaak en richting en betekenis kan zoeken? Of blijft het bij gelegenheidsgemeenschappen die zich formeren rondom een doel en dan weer opbreken? Ik hoop het niet. Want ik ben blijvend op zoek naar betekenis en vind het niet alleen.