Tempel van de ziel
Onlangs lag ik in de stoel bij de mondhygiëniste die mij zei: ‘ als je wilt, kunnen we nog wel wat aan die ene tand doen hoor.’ ‘Welke tand?’, vroeg ik. ‘Die ene scheve ondertand, we kunnen een afspraak maken met de orthodontist.’
‘De orthodontist? Ik pieker er niet over- vanmiddag ga ik naar de orthodontist met mijn puberdochters. De tijd van beugels heb ik gelukkig achter mij liggen’, antwoordde ik geloof ik
nogal geïrriteerd. Eenmaal thuisgekomen keek ik in de spiegel naar de bewuste scheve tand.
Ik kwam erachter dat ik eraan gehecht was. De tand hoort bij mij en bij hoe ik eruit zie.
Nu ik er wat langer over nadenk realiseer ik mij dat ik, in onze beeldcultuur vol cosmetische mogelijkheden, een houding zou willen vinden ten aanzien van uiterlijk. Mijn – ouder wordend- uiterlijk en dat van anderen.
Ik kan mij namelijk best voorstellen dat het fijn kan zijn om eindelijk iets te kunnen doen aan een hangend ooglid, diepe wallen, hinderlijke rimpels of welke aanvulling of verbetering dan ook. Tegelijk vraag ik mij af wat er gebeurt als je eenmaal begint aan dit soort ingrepen. Zou het je alleen maar meer ontevreden maken? Raakt jouw lichaam, wat niet voor niets jouw lichaam is en niet zoals dat van iemand anders, niet uit balans? Uit natuurlijke proportie? Wordt ons een beeld van perfectie opgedrongen waar we nooit aan zullen voldoen?
Ik legde dit alles aan mijn dochters voor. ‘Jij verft je haar toch ook? en je draagt toch ook make-up? Wat is het verschil eigenlijk’, vroeg een van mijn dochters die graag door de mazen van mijn argumenten mijn ongelijk bewijst. Ik denk dat ze gelijk heeft. En of je nu het een of het ander wel of niet doet- dat is voor ieder anders. Maar mijn vraag is de volgende: Kun je, kan ik, van mijn lichaam houden en blijven houden ook als het minder mooi wordt? Steeds een beetje anders en ouder?
Wat betekent mijn lichaam voor mij? Is het meer dan een omhulsel dat steeds een beetje minder mooi wordt?
Ik moet denken aan een zinsnede uit de bijbel ‘Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, die in u woont?’. Het lichaam als tempel. Waarin een ziel huist.
Ik heb een beeld op mijn netvlies van een tempel waarin er een kaarsje brandt. Misschien als ik naast de buitenkant- die tempel die goed onderhouden moet worden- de binnenkant blijf verzorgen en het kaarsje brandend blijf houden…misschien dat ik dan kan blijven stralen.
Het lichaam als tempel van de ziel.