Vriendschap
Vriendschap
Rondom de kist stonden zijn vrienden. Een hechte groep mannen.
Hij overleed te jong, veel te jong. Maar de vriendschap, het onderlinge verbond is sterk. Ze stonden als een dikke kabel om hem heen. Een kabel die hij zelf heeft gesmeed.
Hij wordt nu een deel van die kabel. Voor eeuwig met hen verbonden en zij met hem- hij wordt nu door zijn intimi verder gedragen, de levens van zijn vrienden worden vermeerderd, zijn leven is plots helder dichtbij, hij staat als het ware in hun levens op- hij is minder afgesneden dan ze dachten.
De tranen waren overal, open en bloot maar ook ingehouden, onder de oppervlakte,
achter hun ogen. Mannen die op hun lip beten. Ze droegen hem de kerk binnen. Ze hadden geoefend: ze maakten hier en daar een gebbetje om de moed erin te houden.
Ik was en ben ontroerd, want eerlijk gezegd, als het erop aankomt in je leven, dan is vriendschap soms het enige wat je wel in handen hebt. Dan ervaar je soms voor het eerst je afhankelijkheid, dat je voor en door anderen bent. Het gaat om mensen bij wie je thuis kan komen en zij bij jou. Die jou graag zien- no matter what.Die je zou bellen als je in paniek bent. Die het bij jou durven uithouden en jij bij hen. Op weg naar huis heb ik meteen een vriendin gebeld. Ze nam op: met ‘hé lieverd.’ Nu was dat net wat ik graag wilde horen. Ik gun het iedereen: de troost en nabijheid van vriendschap.